Laat ons vertrekken uit een fictieve maar realistische situatie: Er zijn teveel muren op de wereld. De Verenigde Naties beslissen om het aantal te halveren. Twee vermaarde advocatenfirma's nemen het tegen elkaar op. Welke muur moet vallen, welke mag blijven... Eerst het debat, daarna volgt het verdict.
- Eerst bereiden de leerlingen een startpleidooi voor waarbij ze hun muur en het nut ervan voorstellen.
- Daarna wordt er een bewijsstuk aangebracht om het verzoek tot behoud van de muur kracht bij te zetten.
- Vervolgens moet een dappere advocaat een meute journalisten te woord staan in een heus vragenvuur. Er zijn drie reacties die eenmalig mogen ingezet worden: "Geen commentaar! Deze journalist krijgt spreekverbod. Ik geef de vraag door aan collega x."
- In het slotpleidooi wordt nog even kort samengevat waarom de eigen muur moet standhouden en de muur van de tegenpartij moet vallen. Hier wordt uiteraard flink met modder gegooid, niets menselijks is ons vreemd.
- De volksjury stemt. De rechter leest het verdict voor.
De leerlingen die niet deelnemen als advocaat worden ook betrokken bij het debat als meute journalisten, als volksjury en ze nemen ook een stuk van de evaluatie voor hun rekening. Complimenten worden afgewisseld met vriendelijke tips.
Na het debat volgt de nabespreking: moeten er nog muren gebouwd worden, moeten bestaande muren vallen, zijn er alternatieven voor het indijken van conflicten?
Ik was onder de indruk van het inlevingsvermogen en communicatietalent van vele leerlingen. Voor vele anderen was het een goede oefening. Er werd prima samengewerkt en het onderwerp werd vanuit vele invalshoeken belicht. Ook humor en een beetje competitiedrang maakten deze werkvorm extra uitdagend.
We bergen de hamer en de pruiken op, tot volgend jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten