Sofie De Brée:
Mijn personage
heet Germaine Charle, maar iedereen noemt haar Germaintje.
Germaintje had iets verdachts gehoord en Pardo (de dorpsgek) heeft Germaintje dan naar de onderzoeksrechter gebracht, omdat hij wou dat ze hetgeen wat ze gehoord heeft, ging vertellen. Germaine is dus een getuige in het proces.
'Germaintje' |
Het leukste
vond ik het ontvangen worden door iedereen en we kregen soms zelfs koffiekoeken en fruitsap. We werden daar in de watten gelegd! Maar ook op de set zelf was het superleuk. Dan kan je je helemaal inleven in een andere rol, een ander personage en dat was echt wel leuk!
Mijn favoriete scène?
Dat is er ook niet echt één, want er komen wel vele leuke scènes tussen! Bijvoorbeeld de 'catfight' tussen de twee zussen. Maar de spannendste scène? Dat was voor mij de laatste scène, want dan kom je te weten hoe, waarom en door wie Hector De Zutter vermoord geweest is.
Achter de schermen
was het heel plezant! Dan denk ik even terug aan de draaidag wanneer ik mijn verklaring moest afleggen bij de onderzoeksrechter. In de film is dat een heel serieuze scène, maar achter de schermen hebben we ons ziek gelachen! Dat was toen echt tof :)
Waarom moet je ZDZ gaan kijken?
Het is een spannende film en echt een aanrader voor jong en oud!
Met mama Hilde Serlippens Lid van ons oudercomité |
Mevrouw Greta Stock:
Meewerken aan Zaak De Zutter was een geweldige ervaring die
ik zo opnieuw zou willen beleven.
Met beperkt budget en met de hulp van heel veel
vrijwilligers uit Beernem en omstreken kon Katrien Ryserhove haar droom
waarmaken. Onwaarschijnlijk of zoals Jan
Verheyen het zegt: "ongelofelijk straf hoe ze het hebben klaargespeeld!"
De film over de vierde moord van Beernem (de moord op de
jonge Hector De Zutter) is echt een werk
met veel liefde gemaakt. Ik kwam veel
bekenden tegen maar leerde er ook nieuwe mensen kennen (zowel
professionelen als amateurs) waarmee een
band werd opgebouwd die nooit meer stuk kan gaan. We waren als één familie.
Ikzelf ben figurante in de film. Ik speelde in veel scènes
mee, je ziet mij tijdens de zoektocht in het bos, in de danszaal, op de bedevaart, in de rechtszaal, tenminste, als
je mij herkent in de kledij van die tijd. Ook dat was een belevenis op
zichzelf: kledij verzamelen of uitzoeken op de zolder van mijn moeder (die
samen met mijn vader ook figureerde), passende hoedjes vinden, een
bloemetjesschort van mijn grootmoeder, de juiste schoenen aantrekken! Alles
moest kloppen.
De film toont prachtige beelden van het leven zoals het toen
was, zowel in huis als buitenshuis. Als je goed kijkt herken je zeker bepaalde
plaatsen in en rond Beernem.
Voor mijzelf zijn er toch een paar scènes
belangrijk:
- De vaartscène: het lijk werd opgevist voor onze deur in de oude vaart van St.-Joris. Die dag had ik de hele crew van acteurs tot de mensen van de kledij en grime, in mijn huis. Dat alleen al was een ervaring op zich.
Preparatie van "het lijk" bij mevrouw Greta thuis |
- De scène waarin mijn man speelt natuurlijk: Hij kreeg na de auditie een klein acteursrolletje: de knecht van Schepers. Hij alleen kreeg de sleutel van de stal waar bloed op de muur ontdekt werd. Vooral de mimiek en wat niet gezegd werd maar toch van zijn gezicht af te lezen is, is heel belangrijk in het verhaal: Beernem was bang en zweeg.
Mevr. Greta en haar man |
- De slotscène: Hierover verklap ik uiteraard niets, behalve dat het muisstil wordt bij het publiek.
Wij kijken nu met andere ogen naar een film omdat we weten hoeveel werk erin zit: de keren waarop
een scène opnieuw moest gespeeld worden vanuit een andere gezichtshoek
zijn ontelbaar, wachten tot de zon er
weer is of juist niet, een
onverwacht geluid van een vliegtuig dat overkomt, iemand die uit zijn rol valt...
Geduld moet
je dus ook hebben, maar niemand zaagde of klaagde daarover. Het was een eer om met zo’n mensen te kunnen samenwerken. Respect voor al
die mensen! Zonder de inzet van zovelen
was de film niet mogelijk geweest.
En
alleen al daarom moet iedere Beernemnaar Zaak De Zutter gaan bekijken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten