Poëzieweek in Sint-Lutgart

“Poëzie verrast en verwondert, een gedicht raakt het hart en geeft kleur aan de dag.”
Vorige week vond de poëzieweek plaats in Vlaanderen en Nederland.
Ook in Sint-Lutgart lieten we deze inspirerende week niet zomaar voorbijgaan.

Het thema van dit jaar was ‘De toekomst is nu!’
We lazen tijdens de les Nederlands een gedicht over ‘de toekomst’, maar het thema liet ons ook even nadenken over zowel de nabije als de verre toekomst.
Hoe zal onze planeet er in de toekomst uitzien? Wat zullen de positieve en negatieve evoluties op aarde zijn?
Hoe ziet mijn toekomst eruit? Wat zal ik worden? Wat wil ik bereiken? …

Na het brainstormen en vertellen kropen de leerlingen van het eerste jaar zelf in hun pen.
We leerden de regels van ‘de limerick’ en enkele leerlingen gingen de uitdaging aan om een limerick te schrijven.
Sommige leerlingen wilden ‘hun creatieve-ik’ liever niet laten beperken door regeltjes en wilden als dichter liever ‘vrij’ zijn. Dat kon natuurlijk ook.

Hieronder enkele resultaten  …

De toekomst start al bij zonsopgang
en eindigt bij de zonsondergang.
Fluitende vogels,
kleurrijke wolken.
Geniet ervan, elke dag opnieuw.

Waar gaat deze wereld naartoe?
Alle ramen en deuren zijn toe.
Buiten geen stem,
de vogels fluiten klem.
Was die ozonlaag maar weer toe.

Ik denk aan de toekomst in mijn bed.
Dat is een heleboel reuzepret.
Ik word ingenieur
en maak een ‘Lays-deur’.
Ik eet hem snel op en word niet vet!

De toekomst?
Zwart, koud, lelijk.
De natuur weg,
helemaal alleen,
niemand om je heen.

Denk daar niet aan.
Denk aan de vrienden die naast je staan.
Samen lachen, samen spelen,
samen plezier en liefde delen.

Later maak ik mijn dromen waar
en bied ik me als vrijwilliger aan.
Ik zal helpen waar ik kan, doe mijn best waar het moet.
Vrijwilligerswerk is heel goed!

 

Op een dag ga ik mee met een schip.
Niet zomaar een schip, één die naar andere Melkwegen gaat.
Ik vecht tegen “The final empire”
samen met Rey en Ben vechtend met lichtzwaarden.

De aarde is klein, de zon is groot, al de sterren zijn zo mooi.
We communiceren met ruimtewezens,
voeren sterrenoorlogen uit,
verkennen het hele heelal.
Met de mooie sterrenhemel achter ons zoeven we verder tot bij “The Death Star”,
we schieten hem kapot, tot …

Ik word wakker, het is zeven uur in de ochtend.
Ik droomde dat ik in Star Wars meedeed.

Ik bekijk nog eens de laatste films opnieuw en wat zie ik?
Ik speelde mee: “The final order werd verslagen, The Death Star is kapot”.

Ik deed mee in mijn eigen, verzonnen toekomst in de ruimte!

 

De toekomst is niet altijd goed,
maar we hebben wel moed.

De wereld is gedaan
komt het einde van de wereld eraan?

Mensen reizen naar een ander land,
liggen daar op een strand.

Veel mensen met krampen
er gebeuren allemaal rampen.

We ontdekken verschillende planeten,
maar er blijven mensen met weinig eten.

Mensen krijgen niet altijd kansen,
maar ze blijven dansen.

Onze toekomst is niet goed,
maar we hebben wel moed.

Als je je pen verliest
kan je niet schrijven.

Niet schrijven, geen taken en toetsen,
geen taken en toetsen, geen school,
geen school, geen diploma,
geen diploma, geen werk,
geen werk, geen geld
geen geld, geen huis
geen eten, honger …

Je sterft.
Verlies dus nooit je pen, want die maakt je toekomst.

Ergens hier heel ver vandaan,
waar iedereen al weet van zijn bestaan,
ga je met een vliegende taxi,
vol met actie.

Het is nog heel ver hier vandaan,
maar in de toekomst gaat de gewone taxi eraan.
Hij heeft twee vleugels en één raam,
dus waarom zou je nog te voet gaan?

Je ouders hoeven niet meer voor taxi te spelen,
want in de toekomst zijn er zovelen.

Denk je: die toekomsttaxi is mijn ding,
dan verdien je zeker veel ‘pingping’.